Berechten is vooruitzien
Onze boefjes worden flink gestraft, daar kun je, als je een voorliefde voor rechtvaardige straffen hebt, niks van zeggen. Een beetje moord brengt toch al gauw 140 uren zwabberen in een openbare bibliotheek met zich mee. Dat komt door het Twittereffect.
De boodschap, in dit geval de afstraffing, moet kort zijn en dus snel vergeten, want het leven gaat door en het slachtoffer is toch al dood. En voor het in elkaar beuken van je bitch krijg je gratis een ingewikkeld bordspel om je communicatievaardigheid wat te verbeteren. Dus dat is zwaar genoeg.
Nu denk ik wel eens dat wijze regeerders en wettenmakers in samenwerking met rechters een heel erg vooruitziende blik hebben. En zoals gewoonlijk moet ik mijzelf gelijk geven. Want stel nou eens voor dat er straks, ja het is eigenlijk ondenkbaar maar toch, het verhaal wil ook wat, dus stel nou eens dat er ooit in de toekomst iemand van de heerserij voor de rechter staat.
Ja, kom nou mensen, even bij de les blijven en niet hier op de grond gaan liggen gieren van de lach! Stel eens dat zoiets zou kunnen gebeuren. Denk alleen maar aan dat Irakrapport, daar stonden toch enkele rare puntjes in. Dan zouden die van de heerserij er op moeten kunnen rekenen dezelfde zware straffen te krijgen als het gewone addergebroed.
Dan zou een lid van de heerserij zijn of haar borst nat kunnen maken want dan moeten de rechters, gelijke nonnen gelijke petjes, ook heel wraakzuchtige straffen opleggen. Bijvoorbeeld bij iets als het ten behoeve van het eigen of ideologische gerief misbruiken van belastinggelden of rijkseigendom – ja, de soldaat in Afghanistan is ook rijkseigendom – levert dan ook een flinke douw op.
Al gauw goed voor een taakstraf van bijvoorbeeld twee keer hetzelfde zeggen bij Pauw & Witteman. Of een vreselijke taakstraf van twee jaar burgemeester worden van een middelgrote stad. Knap van die heersers, ik krijg er steeds meer ontzag voor. Maar toch denk ik met weemoed terug aan de tijd van de Spaanse Galeien.