De Circelzaag des Heren
Kom maar hij is braaf, roep ik nu al ruim een uur tegen Boris, mijn 120 kilo zware Rothweiler die zacht piepend met de rug naar mij toe en de voorpoten ten hemel gestrekt in de hoek van de hal staat. Tijdens de uitzending van Buitenhof, toen hij Ronald Sörensen daar zag, likte hij nog kwispelend met geheven staart over het beeldscherm.
En toen gebeurde er opeens allemaal van alles tegelijk. Ik was even naar de keuken voor een bak koffie en zie opeens de hond met de staart tussen de benen luid wenend de gang inschieten, de buurvrouw van boven krijst dat het godverdomme zondag is en of ik die circelzaag af wil zetten, de doorgaans crèmig schuimende koffie uit de Senseo sloeg blind en mijn nekharen gingen overeind staan. Shit dacht ik, terwijl ik de blinde koffie in de wasbak gooide, Satan is in da house.
Dus ik terug naar de huiskamer in de richting van die circelzaag en voor de confrontatie met de devil en inderdaad, kronkelend over de tafel ligt daar zwaar stikulerend met handen en voeten en met van die eerlijk opengesperde ogen die Ruth Peetoom van de Dart Vader Partij zeven tegengestelde standpunten over kopdoeken en paspoorten en twaalf leugens over gelonkte personen gelijktijdig en uit één mond te ratelen dat het een lieve lust was. Die opengesperde ogen ken ik van de kinderen. Des te groter de ogen des te meer koekjes hebben ze gejat.
Soms liep ze blauw aan omdat ze geen zin had om adem te halen want dat zou de reeks aan orgasmes maar onderbreken. Uit de linker hoek van haar malende mond droop een sliert slijm die ze wellustig naar binnen slurpte zoals een verse doch droge non bij een een priesterlading in het fietsenhok. Nu had ik er echt genoeg van. Dat zelfs mijn fantasie bij het aanhoren van een circelzaag en het zien van een ratelende mond perverse trekjes ging vertonen en het ook nog opschreef. Ik greep de altijd voor dit soort noodgevallen gereedstaande hakbijl en sloeg de televisie kort en klein. Kom maar, hij is braaf, ze is weg, zei ik tegen Boris.
De rust keerde weder, de vogeltjes begonnen weer te fluiten, mensen begonnen elkaar op straat weer lastig te vallen over het weer. De buurvrouw gilde net nog een bedankje van boven en de hond ligt weer vredig te dromen over Pim Fortuyn en Ronald Sörensen die in zijn mand een Dartvaderpartijvoorzitterspop aan het overgooien zijn. Met zo’n trekkoord waarmee je de standpunten kunt laden en als je dat dan loslaat ratelt ze vanzelf. Worden vaak boven de bedjes van baby’s gehangen om het huilen te oefenen voor later.
[Jaren geleden, onmiddellijk na die vreselijke gebeurtenis opgeschreven en op de ouwe Breinbrouwsels website gepubliceerd. Nooit meer naar omgekeken want iedereen wilde dit heel snel vergeten. Maar toen er allemaal nieuwe Circelzagen uit die Dart Vader Partij klommen vond ik het tijd om de mensheid en de hondjes nog maar eens te waarschuwen.]
