De fabel van de 5 Ouwe Vrouwtjes van Roodterdam

En de Heerschers sleepten in die dagen 5 ouwe vrouwen uit een ouwevrouwenbejaardentehuis. Ja, dat bestond toen nog. Dat was nog vóór de tijd van de tentenkampen, woondozenconcentratieplaatsen en de ouwevrouwenverzamelgreppels. De 5 ouwe vrouwtjes kregen de opdracht om te gaan demonstreren. Ja, dat is inderdaad heel vreemd maar dat deden mensen vroeger als ze ergens tegen waren, dan bleven ze ergens met zijn allen stilstaan. En omdat niemand er dan meer door kon gingen andere mensen daar dan weer tegen demonstreren dus na een tijdje stond iedereen maar stil. Ze konden geen kant meer uit, het werd een compacte massa mensenvlees. De meesten stierven dan ook, volgens de overleveringen, van honger en dorst. Of ze vroren dood of vielen als mussen van het dak af vanwege de hitte.

Ja, dat waren nog eens barre tijden. Niemand weet nog wat de bedoeling van dat stilstaan was en waarom ze het ‘demonstreren’ noemden. Sommige onderzoekers denken dat het een soort collectieve zelfmoord betrof. Taalkundig kan het te maken hebben gehad met ‘demonen’, waarin deze mensen nog sterk geloofden. Misschien zagen die mensen ze ook gewoon vliegen en werden daar dus bang van. Of het kan te maken hebben gehad met oude begrippen zoals ‘democratie’. Ze zouden gedacht kunnen hebben dat door de hele dag maar stil te staan of een gek tekentje op een stuk papier te zetten dat ze dan ook nog iets in de melk te brokkelen hadden. Ja, het waren dan waarschijnlijk ook zeer onontwikkelde mensen. We zullen het wel nooit weten.

In ieder geval, die 5 ouwe vrouwtjes werden in een eveneens ouwe handkar gezet en door een eveneens vrijwillig benoemde karduwer vanaf hun ouwevrouwebejaardentehuis naar Roodterdam geduwd. Daar kwamen ze dan na enkele dagen aan en ze vouwden het doek met de geheimzinnige tekens open. Niemand weet meer wat de betekenis van die symbolen was. Want de betekenis van de heilige cryptische tekens, zoals dat lang geleden nog gebeurde door mensen die op vreemde knopjes drukten en in een platte glazen bol tuurden waarop allemaal vreemde tekens en demonen te zien waren, is jammer genoeg niet meer te achterhalen.

Het begon te regenen. Maar omdat er niemand was om te vertellen wat ze nu verder moesten doen, dat was in die tijd natuurlijk hetzelfde als nu, bleven de ouwe vrouwtjes maar in de regen staan. Het regende 40 dagen en 40 nachten en ze stonden maar te staan, en te staan, dat het een lieve lust was. Kennelijk hadden de toenmalige Heerschers een gouden greep gedaan uit het ouwevrouwtjesbejaardentehuis want de ouwe vrouwtjes begonnen na 40 dagen en 40 nachten stokstijf in de regen te hebben gestaan plotseling te zingen. Zingen was een soort gepiep en gekreun dat met luide stem, door priesters of priesteressen, werd uitgestoten en de bedoeling had om ‘iets over te brengen’. Wat dat dan weer was is jammer genoeg ook niet meer te achterhalen.

Dat zingen was iets wat, ondanks de gouden greep, niet lang door de Heerschers werd getolereerd. En terecht. De meest mensen die er langs liepen kregen er hoofdpijn van en de Heerschers ook. Ja, dan kun je er natuurlijk op wachten. Dus werden de 5 ouwe vrouwen door de Roodterdamse Decimeringsdienst weggesleept en in een grote pot op het plein gekookt. Het vlees en de botten werden feestelijk aan de Heerschers als lunch aangeboden maar het meeste werd niet aangeroerd omdat de Heerschers al iedere dag dit soort voer kregen. Dus werd de rest gevoerd aan het volk. En vanaf die tijd heet dat mooie plein in Roodterdam het Vijf Ouwe Wijven Vleespottenplein.

Update: Over dit schrijfsel is weer een hoop gedoe geweest dus hebben we een erectieficatie geplaatst.