De Kinderboom
In vroegere tijden werden de kinderen met een vreselijk gebrek, als nogal schadelijk voor de familie en schande voor de buurt, door de vader meegenomen op een wandeling in het grote bos. Daar werd het afgekeurde kind door de pa aan een boom vastgebonden als kadootje voor de tijger. Talrijk zijn de sprookjes waarin dat vastbinden wat slordig was gedaan en het kind door een toevallig kinderloze gorilla of wolf werd meegenomen zodat ze er later films over zouden kunnen maken.
Boeie
Als toeschouwer kun je hierover duizenden jaren later best wel hoogstaande verhandelingen gaan houden. Over dat zo’n familie het niet breed had en iedereen mee moest helpen om de zaak aan de vreet te houden. Of dat zo’n kind de roedel maar ophield in de ontwikkeling van de mensheid. Of dooddoener als “het is mijn kind niet” en “dus boeie”. Of dat er heden ten dage nog talrijke meisjes vanwege de plaatselijke cultuur, of alleen al vanwege hun vrouw zijn als zichtbaar gebrek, aan diezelfde boom worden vastgebonden of, bij ontstentenis van een boom, maar levend in de grond worden gegraven. Elk cultuurtje heeft z’n zuurtje.
Spektruien
Velen zullen ook van hun weten over de wat modernere tijd willen getuigen door trots te vertellen over hun helden, die zonder noemenswaardig onderscheid alles waar een stipje of sterretje aan zat maar een spuitje of een gaskamertje gaven en zelfs hun eigen kuil in de grond lieten graven. Mooi opgeruimd en niet meer aan denken. Lekker verder gaan met het volsnuiven, volzuipen, volroken en volvreten van het eigen prachtig gezonde en niets missende lichaam dat na 60 jaar trouwe dienst vervolgens gedurende 40 jaar nog jaarlijks van een omleiding, een scharnier of een hart wordt voorzien geflankeerd door de wekelijkse portie van 200 kilo vochtafdrijvers en andere chemische meuk om de kassen van de producenten te spekken.
Kinderüberraschung
Wegens het incompleet aanleveren van een kind in deze samenleving, die woorden als genade, compassie en metzunnalluh heeft voortgebracht, worden ouders nu gestraft met het wederom vastbinden van hun product. Al dan niet op latere leeftijd en al dan niet aan de radiator. Dit keer als kadootje voor de schapen die de waarde van een leven afmeten naar het aantal rollators die er verbruikt kunnen worden. En liever dan voor het beschermen van het leven in de eigen cultuur zich laten leegzuigen voor het voeren van oorlogen in verre zandbakken en aan de vreet houden van vreemde culturen over de hele wereld maar het liefste nog hier ter plaatse
Zwijnklootzakjes
Die natuurvolken van die boom en die tijger bonden trouwens nooit een kind aan de boom met een horrelpoot of een halve arm of een televisieblinde met een hazelip. Ook geen kind met een ziekte waar ze duizenden jaren later voor wel een half miljoen aan medicijnen in zouden spuiten en een hoop herrie zouden maken over wat een leven wel niet mag kosten. Want die ziektes kwamen pas veel later. Nee, ze bonden ook de goedzakkerige halvezooltjes niet aan de boom want dat waren de beschermelingen van de goden. Wat ze wel aan de boom bonden waren gevaarlijke en geweldadige volidioten die hun moeder beten en hun buurvrouw hoer noemden, die op een wild zwijn door de bossen raasden om een oud vrouwtje te beroven. Soms moest je een boom bespreken, zo druk was ’t en werden de ticketburo’s uitgevonden.
