Geen categorie

De Leenboerin

De auteur met enkele Leenboerinnen
Oh, mein Gott, kreunde ze, kommt da noch mehr? En dat terwijl ik alleen nog maar het kopje van de slang in het doel had geplant. Dat was een heel gedoe want er mocht niks uit. Dus wurmen en sluipen en klooien en klungelen net zolang tot je je spoorzoeker via allerlei sluipweggetjes en achterommetjes tussen elastieken bandjes met extra afknelsterkte en door lawines aan textielfrutsels recht voor de kluisdeuren had staan.En dan naar binnen. En maar hopen dat het de goede deur was.
Want als je bij de verkeerde deur stond te kloppen was het gegrom niet van de lucht. Mocht niet van de Here en Zijn Pfarrer want daar kwamen kindekens van, opoe was op bezoek of ze was nog maagd vanwege de trouwerij morgen met der Heinrich. Die wist best dat er  Abrahammen mosterd bij zijn meisje haalden maar dat was niet erg als ze maar van zijn mosterdpotje afbleven. De andere kant was goed genoeg voor die Leenboeren.
Dat waren boeren die een boerin leenden voor de duur van het karwei. Dus die werden ingehuurd – sommige taalkundigen beweren dat het ingehoerd moet zijn – om te melken en te dorsen of om met de boer in het hooi te gaan liggen hooien zonder het potje van der Heinrich te beroeren. Want ook toen had iedereen zijn of haar normen en waarden. Dus kenden ze allen de gouden regel: niets is te dol maar wél in het hol. Hierdoor ontstonden al vroeg in onze jaartelling de homofiele boeren die dachten: ja, als je dan niet, dan kun je net zo goed en je bent van een hoop gezeik af. En aldus deden ze. En hun nakomelingen spelen dus nu boer op de televisie. En of je het geloven wil of niet; ze zoeken een vrouw.
Hier moest ik aan denken toen ik voor de zoveelste keer het televisieprograma van Yvon, dat jongetje dat de Boerenmadam speelt, binnenstruikelde.  Rare naam trouwens voor een jongetje maar ik zag er ook al eentje die ze Marc-Marie noemden, dus ze doen het er gewoon om. Alles voor de kijkcijfers. In ieder geval wordt er een boer zo gek gemaakt om een vrouw te zoeken. Niet voor even, zoals je van een echte Leenheer zou verwachten, maar voor altijd. Vanwege het Happy Ending van Yvon en haar kijkhijgers.