De Rode Gestoofde Kool
Ze trekken van de ene gastheer naar de andere. En als de gastheer opgebruikt is laten ze die als leeg geplunderde huls achter als vraat voor het woedende volk.
Kasteelheren
Zelfs een keurige partij, van kasteelheren met dikke sigaren en dito buiken, die ondanks dat, toch hier en daar nog wat aalmoesjes voor het hongerige volkje neer laten dwarrelen, wordt niet ontzien. Ongemerkt trokken ook hier de parasieten al dan niet via gebaande dobberroutes naar binnen. De ene keer vermomd als wat linksig getinte sociaal-democraatjes met lange haren en de andere keer als creaties van exotische culturen op splinternieuwe Nikes. Maar allen stonden wel dat corpocratisch hart te faken, zodat de oorspronkelijke kasteelheren er nog wat over konden lachen, de duimen achter hun bretels haakten en er nog een borrel op namen. Iemand zou hun werk gaan doen.
Neurenbergspelen
Van de oorspronkelijke VVD, om maar eens een rood gestoofd slachtoffer bij de nek te pakken, is geen spaan heel gebleven. Alleen de naam resteert en tegen de tijd dat die naam zo besmeurt is dat kinderen er bang mee worden gemaakt verdwijnen de rode kameleons weer en laten de lege huls met wat nuttige mafketels achter, zodat iedereen er tegenaan kan schoppen of er weer eens een Neurenbergspiel kan worden opgetuigd. De rode parasieten zullen daar graag aan meewerken, als rechter en beul. De geschiedenis herhaalt zich, maar dan in steeds andere kleuren van 100 Tinten Rood.
