De Troostelozen

In alle barre tijden zoekt de mensheid naar troost. Eerst wordt er naar troost gezocht in de nabije omgeving, bij familie of buren. Als daar geen troost te vinden is gaan we het een stukje verderop zoeken. In verenigingen, ja die soms ook, of politieke partijen waar de meeste troostelozen al lid van zijn. We landen al zoekend aan bij de overheid, die ook niets te bieden heeft en zelf troost zoekt. En tenslotte zoeken we onze troost buiten deze aarde.

We smeken om troost bij wierook, ossen en ezels en mannen of vrouwen met baarden en laten ons troosten door de vervloekingen die zij ons toevoegen voor geval we niet nog troostelozer willen worden. En we steken dus nog maar weer een troostend kaarsje of een lekkere joint aan. We doen een knoop in onze lul of zetten een wenend beeldje op ons nachtkastje.

We gaan naar vrouwen kijken in blauwe jurken en gespreide armen of benen. Daar vallen we in katzwijm omdat we dromen dat de troost over ons wordt uitgestraald. We kopen ingestraald water of een enorme vibrator, vanwege de aanbieding of omdat Ophra dezelfde gebruikt. Vervolgens slaan we elkaar de koppen in omdat onze troost geen troostprijs mag zijn en de hele wereld er van genieten moet.

We leren onze kinderen om troost te zoeken in grote zakken chips en een kinderopfokprogramma op de televisie. Vrouwen weigeren de o zo nodige troost aan hun mannen en geven ze een plaatsje op de bank met als troost de afstandsbediening en wat voetbalplaatjes. Mannen zijn troosteloos op zoek om vrouwen te troosten die niet getroost kunnen worden omdat ze graag troosteloos zijn. Kinderen vinden geen troost meer bij hun ouders en vallen in handen van Sinterklaas, de Kerstman, kant-en-klaar-maaltijdenfabrikanten, een oppascentrale of een andere kindervriend.

De persoonlijke troostzoekerij is teloor gegaan. Alle zekerheden die enige troost zouden kunnen bieden zijn ons ontnomen. Jomanda bleek niet over water te kunnen lopen en de Heilige Maagd een uitgewoond stout meisje te zijn. God werd door Nietzsche voor compleet en onherstelbaar dood verklaard en dat maakte de weg vrij voor socialistische troosters. Jesus werd tot Arie Boomstra omgedoopt en tot verbijstering van velen, die op slag ontroostbaar werden, kwam Patricia Paay opnieuw in de Playboy.

Velen zoeken daarom maar troost bij de groeiende alternatieve troostbewegingen en zodoende is de Troostindustrie ontstaan en biedt voor elk verdriet een eigen vergiet, sorry, gironummer. Voor Hoogwaterontroostbaren of Kalknagelverdrietigen worden troostrijke producten in de markt gezet. Werkelijk ontroostbare mannen en vrouwen kunnen lid worden van een Sleuteltroostclub op internet of vieze filmpjes downloaden. En dat alles slechts tegen troostprijzen, dat dan weer wel. Want voor niets gaat slechts de troostende zon op.