De Wanhopige Weenster

7 maart 2010 Bert

Na drie keer een kort gesprekje op Hyves en één date, inclusief lauwe condoombeurt, ben je natuurlijk als romantische vrouw vreselijk verliefd. Zelfs als je droomprins geen raad weet om na het afleveren van zijn lading je stulpje spoorslags te verlaten, je telefoonnummer weg te gooien en weer energiek op zoek gaat naar verse willige handdoeken, weet je toch zeker dat hij de ware is. En zeker als hij al 3 weken niks van zich heeft laten horen. Want hij zal het wel druk, druk, druk, hebben.

Een telefoontje klinkt zo wanhopig en dus stuur je maar een sms’je:

‘ja je hebt me gewaarschuwd dat je een boefje bent maar ik vond dat juist spannend en vanwege sado maso en zo. Jij leek eerlijk, je bent schofterig toch wel leuk vandaar mijn mailtje ik wil je eigenlijk toch wel weer zien vindt je nog steeds leuk. Beter voor mij maar moest even kwijt anders hele weekend kut bel je vannacht wel om je uit te schelden ga eerst even het hele weekend zuipen en uit laten wonen’.

Met een nietsziende blik zit je treurig in de kroeg en bij elk piepje grijp je naar het telefoontje dat voor je op de tap ligt. Nee, weer niks. Zou hij het sms’je misschien niet ontvangen hebben? Moet je toch maar eens bellen? Nee, dat zou wel een heel erg sletterige indruk op hem maken. Grauwend wijs je de aangeboden drankjes van die leuke kerels in de kroeg af. Nee, je weet het zeker, hij belt straks of morgen.