De wraak van Michael Jackson
Jarenlang werd zijn muziek alleen maar ondergronds of in achterkamertjes door zijn steeds kleiner wordende schare fans beluisterd. Luisteren naar de muziek van Michael Jackson was sowieso not done omdat het niet als politiek correct werd beschouwd. Wel was het natuurlijk mediacorrect om hem als kinderlokker of als zichzelfombouwende freak te huldigen en het as-the-world-turns jankpubliek genoot en sprak er schande van.
De geldmachine MJ droogde daardoor op en er werd een oplossing gezocht en gevonden in een vreselijke zelfmoord of moord, maakt voor dit doel niet uit, waardoor de hele wereld geschokt was met als resultaat een tsunami aan traanvocht en dus een enorme stijging van de omzet voor fabrikanten van papieren tissues en de redding voor de televisieproducenten en de papieren krantologen. Gedoe ontstaat er over de oorsprong en de opvoeding van zijn kinderen, een pedoslachtoffer trekt de beschuldigingen in en duizenden tegenstanders waren eigenlijk altijd lid van het verzet geweest. En nou is hij gestorven en buitelen alle plunderaars over elkaar heen.
Nu hij dan eindelijk dood is mag het weer. Je mag weer fan zijn van Michael Jackson. Je was dat eigenlijk altijd al geweest. Net zoals dat iedereen driedubbel in het verzet had gezeten, na de oorlog, of zoals iedere Nederlander een oranje soldaat was geweest en zijn leven zou hebben kunnen gegeven gehad, tijdens Market Garden. Al deze arme, tot inkeer gekomen, verloren schapen, die nu teruggekeerd zijn in de moederschoot van de Heilige Michael, zullen nu als boetedoening, tot in lengten van dagen, moeten betalen voor de Werken van de Grote Miskende. Bedankt BUMA/Stemra, eindelijk gerechtigheid!
