De Zonnekoningen
Wij eenvoudige mensen hebben kennelijk de behoefte om op te zien naar sprookjesfiguren. Naar figuren die niet meer als eenvoudige stervelingen worden gezien maar zelfs als verheven goden. Maar dan niet als een gewoon godje dat in een schamele lendendoek gehuld boven op een wolkje zit want dat is voor ons te min. Het moeten figuren zijn die weelde uitstralen, poen zat en veel glitter en glamour. Ze moeten koningin of actrice zijn, minister of zanger, volksvertegenwoordiger of komiek. Of hoge hotemetoot in de maffia of bij de politie natuurlijk.
Onze Zonnekoningen moeten gecertificeerd zijn door Pauw&Witteman, niks gevraagd bij NOVA of opgehemeld bij De Wereld Draait Door. Ze moeten meer krijgen dan de balkenendenorm, ongebreideld kunnen declareren wat ze maar willen en ons belastinggeld met bakken verbranden. Dan pas staan we voor onze Zonnekoningen te juichen en willen we graag samen met ze op de foto. Zodat we op elke verjaardag of in de kroeg nonchalant kunnen zeggen dat we ze héél goed kennen. Onze Zonnekoningen mogen geen zak uitvoeren en alleen maar bezig zijn met het lobbyen voor hun volgende positie, dan pas hebben we echt respect voor ze.
Als de Zonnekoningen aan al die voorwaarden voldoen zijn we pas echt gelukkig. Want dan kunnen we over ze zeuren en roddelen, ze de hel of de brandstapel toewensen en vaststellen dat het allemaal omhooggevallen klootzakken en kutwijven zijn. Dan kunnen we dreigen dat we allemaal op Wilders gaan stemmen zodat al die klungels hun baantje verliezen en aan de bedelstaf geraken. En als we dan in Het Hokje staan zetten we het kruisje weer braaf bij de namen van de Zonnekoningen want wat zouden we anders die striemende geselingen missen. We zijn na veel gedoe toch nog een volk van gelukkige masochisten geworden.
Gerelateerd:
Ministers ontslagen wegens nutteloosheid
