Dirk en de Bevroren Zalm

Hij lag maar te woelen in dat bedje en het beroerde was dat hij wist dat hij droomde maar niet wakker kon worden. Te gek voor woorden waar die droom nu weer over ging, misschien had hij gisteren iets verkeerd gegeten. Aan zijn gesprek met die jongens van de banken kon het niet liggen want die hadden hem verzekerd dat het allemaal dik in orde zou komen. Maar de droom ging weer verder met..

…een bevroren zalm die zich op de bank in Wognum suf had gewipt met een aangespoeld en ook bevroren inpakelfje en nu dus schaterend van het lachen de bank wou nemen werd aangeraakt door het toverstafje van Tinkerbel die voor deze gelegenheid Presidente van DNB was geworden en een compleet glazen plafond in gruzelementen had getrapt waarvan Dirk de stukjes voor zijn kunstverzameling bij elkaar zocht en ze naar Wouter Bos bracht die ze snel in het grote boek plakte waar hij al zijn Geen Bankendiploma’s in bewaarde en de ren je rotvergunning eruithaalde die hij nodig had om mee te doen aan het spelprogramma met dezelfde naam dat vanavond toevallig door de VARA zou worden uitgezonden ware het niet dat Agnes Jongerius de wedstrijd voor 67 plussers niet door liet gaan vanwege haar afwezigheid en bezigheden elders buitenshuis hebbende en aan Wouter dus werd gevraagd om even voor haar in te willen vallen en dat Wouter toen weigerde omdat hij vond dat iedereen maar in de kuil moest vallen die hij of zij voor zichzelf gegraven had waardoor Gerrit Zalm weer in de lach schoot en opnieuw een ingevroren inpakelfje op de bank in Workum sufkipte….

Dirk schrok gelukkig wakker omdat hij moest pissen. Dat gebeurde altijd als hij zich ergens zorgen over maakte. Die bankjongens en hun vriendjes, dacht hij ongerust, ze hadden veels te vriendelijk gedaan gisteren en hebzuchtig in zijn boeken en naar zijn kunstverzameling gekeken. En er was er niet eentje supporter van AZ en hij rilde door zijn bange vermoedens.