Drama in gezinnen van dappere politici
Duizenden kinderen van politici, die hun leven graag geheel belangeloos in dienst van volk en vaderland stellen, blijken uit huis te zijn geplaatst. Tot overmaat van ramp zijn de partners van die politieke zelfopofferaars hun lief, dat ze meer op de televisie dan in bed of op de keukentafel zien, ook nog eens liever arm dan rijk. Maar ze blijven wel bij elkaar. Is het niet voor de Partij dan is het wel om te statusangst.
De slachtoffers, kinderen tussen de 18 en 55 jaar, vertellen allemaal hetzelfde verhaal. Ze hadden het al zien aankomen toen hun ouders op 14-jarige leeftijd al voor de Partij aan het folderen waren. Ze waren nooit thuis. En toen ze later ouders werden werd het zo mogelijk nog erger. Nooit hadden ze eens tijd. Zelfs het vlees werd op zondag door een wel erg vriendelijke buurman gesneden. Want ze moesten altijd wel ergens in het land gaan staan handenschudden met volslagen onbekenden, aldus de noodkreet van de arme kinderen.
Partners van politici zijn er aan gewend en hebben er vrede mee, aldus een van de dappere getroffenen. Dus hebben we, met de kennis van nu, meer contacten met het gewone volk op de keukentafel in een week dan onze partners in het warme bed van de democratie in een jaar. Daar is vertrouwen voor nodig, vervolgt de vrolijke getroffene, vertrouwen dat je partner de kinderen best redelijk kan opvoeden, vertrouwen dat je partner niet meer op de keukentafel beleeft dan jij met je handenschudden.
En dat kun je van die naar hun kinderen en partners hunkerenden, die in de afgelopen weken spoorslags regeringen en parlementen zijn ontvlucht, om voor de kinderen te gaan zorgen, omdat hun partner dat niet goed doet, niet zeggen. Ook is het vertrouwen in hun geliefde nogal aan de schrale kant. Kennelijk willen ze er nu door hun aanwezigheid voor zorgen dat niemand meer hun plaats op de keukentafel inneemt.
