En drie naar voren en zes terug
Coalitiebreien |
Net voor de verkiezingen worden er allemaal kostbare acties opgetuigd waarvan je op je klompen kunt aanvoelen dat ze na de verkiezingen weer teniet worden gedaan. De toegestane snelheden op diverse auto- en waterwegen wordt even snel aangepast. Dus krijg je dan een komen en gaan van juichende ondernemers die vriendjes hebben om borden, wegwijzers, computers en software voor de handhaving aan te leveren. Duizenden externen en andere ambtenaren worden bezig gehouden met het vervaardigen van kilometershoge stapels papieren wet- en regelgeving. Miljoenen vierkante kilometers kantoorruimte wordt gehuurd om de zooi in op te slaan met beveiliging en opschrijvers om bij te houden waar elke letter staat.
De cijfergoochelaars van het Centraal Pest Buro maken overuren en huren duizenden rekenwonders extra in met een jaarcontract voor 5 jaar. De papieren kranten leven weer op en kunnen nog even door want alle ministeries adverteren zich krom om duidelijk te maken, mede namens de politieke machtsblokken, dat we dit met veel compassie en solidariteit allemaal willen. De solidariteitsrubrieken op de televisie staan weer bol van het gesubsidieerde kwaakvee en de presentatoren hoeven nog even hun boot niet te verkopen.
Breiwerk dat in de krant komt |
Na de verkiezingen gebeurt wat ieder mens zonder die rode verbraskwab in hoofd of kruis al wist. En dus wordt de hele reut weer teruggedraaid, terug naar af, met weer dat hele koor aan ondernemende vriendjes, externen en juichende am btenaren en wéér avondvullende programma’s op de indoctrinatiebuis. Als het kabinet met hun Kamers het roestige autootje weer opnieuw het moeras of de woestijn ingereden heeft begint het hele feest weer opnieuw en halen de staatsruifinfuuszuigers opgelucht adem.
Er zijn nog duizenden acties die net voor de laatste verkiezingen zijn gelanceerd en op de nominatie staan om weer teniet te worden gedaan. We denken dan kort aan de forensentax, de langstudeerboete, de zorg met bijpassend eigen risico en premie. Maar ook staan we wat langer stil bij de graaierstax
Politici doen mij altijd denken aan die mevrouw die gillend voor de kast staat dat ze niks heeft om aan te trekken, alles in de zak van Max doet en tenslotte naar de PC Hooftstraat rent om hetzelfde rokje weer te kopen.