Frutsels zijn Sluipende Moordenaars

Als je tegenwoordig een kinderkamer binnenloopt breek je de nek over frutsels. Altijd is het die plastic meuk, die niemand eigenlijk wil hebben maar die je nu eenmaal bij verjaardagen weggeeft. Na vijf minuten uitpakplezier en dankjewelgedoe wordt de meuk in een hoek gegooid en vergeten. Het gaat tenslotte om het gebaar. Sommige verstandige moeders pakken de rotzooi weer netjes in en bewaren de vergeten troep om het een paar maanden later nog eens als leuk nieuw kadootje aan hun kroost te geven. De verstandigste moeders pleuren de rommel onmiddellijk in de afvalbak voor milieugevaarlijke stoffen.

We worden overspoeld door een keur aan waardeloze troep die we hebben willen omdat iedereen ’t heeft. Omdat het zo goedkoop was of op de pof of dat je ’t niet kon laten liggen en omdat zo’n koopverslaving ook best lekker is. De Kinderlokkerswinkels puilen uit van de waardeloze frutsels die eerder via de televisiereclame tijdens de kinderindoctrinatieprogramma’s te zien waren. Maar gelukkig zijn al die frutseltjes erg gezond voor de kleintjes want ze kunnen er nu nog niet echt ziek van worden. Dat komt later wel.

Nauwelijks gerelateerd:
Was ik maar een hond