Gadaffie is gevallen
 |
| Poolse poetsvriendin van Erich met haar Daffie |
Godgloeiendegodverdegodver, brulde de man. Het was duidelijk te horen, dit was de brul van een man in grote nood. De schreeuw van een man om begrip, om mededogen, om een troostende knuffel van een liefdevolle vrouw. Maar ook een mannenliefhebber was goed.
Hij zat daar maar en bewoog wiegend zijn bovenlichaam op de maat van duizenden bommen en granaten die om hem heen ontploften. Maar dat was niet de oorzaak van zijn verdriet. Dat was te danken aan het uit elkaar gebombardeerd kuiltje, waar hij tijdens het hinkelen in was gestapt. Ja, en dan lig je wel op je knietjes. En dan krijg je dat omklemmen van je knie met het bijpassend gegodver, het geknars van tanden en het geween van tranen.
Zuchtend stond hij op en hinkte naar het huis van zijn neef Erich Gadaf uit Duitsland die daar een vakantiewoning had om op het strand van Sirte kuilen te graven. Daar werd hij door de Poolse poetsvriendin van Erich gevonden dus het hinkelen is nu voorbij. De Poolse kranten staan er weer bol van:
