Geldverbranding in Afganistan

Er worden al jarenlang gigantische bedragen besteed aan ontwikkelingshulp, armoedebestrijding en nog wat van misleidend mooie en mensvriendelijke etiketjes voorziene zaken. Nee, niet in Nederland maar een flink stuk daar vandaan zodat er wat minder gecontroleerd kan worden. Ogenschijnlijk doen we dit voor het uit het slop halen van een van de armste gebieden ter wereld. Afghanistan dus, waar anders. Ruim negentig procent van alle, door gedwongen belastingbetalers en vrijwillige schooi-akties bijeengesprokkelde poen gaat op aan de keizerlijke feestomgeving van de adviseurs en andere we-zullen-u-wel-even-helpers.

Er zijn momenteel meer buitenlandse adviseurs en andere belangrijke geldverbranders in Afganistan dan dat er buitenlandse soldaten zijn. Adviseurs en andere hotemetoten die minstens een auto van € 60.000 nodig hebben en huurprijzen voor hun paleisjes betalen van € 15.000,- per maand en dat ook nog tegen een schamel salaris van $ 250.000,- tot een kleine $ 500.000,- per jaar doen. Een zeer groot gedeelte van de poen die naar Afghanistan wordt gebracht komt natuurlijk via een omweg weer in het Westen terecht.

Ja, dan is de poen om waterleidingen en rioleringen aan te leggen, en al dat soort beloofde mooie-dingen-voor-de-mensen, gauw op.

De resterende tien procent van de gigantische kapitalen die in deze bodemloze put worden gestort hebben een doel gevonden in de echte opbouwmissie. Omdat de overige poet verbrast wordt door de hotemetoterij, is er weinig meer over om op te bouwen. En als er dan écht een keer wat voor de mensen daar wordt gedaan gebeurt dat heel efficient en zeer goedkoop door de duizenden vrijwilligers met hun organisaties, die dat ook nog eens zelf bekostigen.

Maar de missie moet wel doorgang vinden anders raakt de Hotemetotenclub brodeloos, of nog erger, er zijn er weer bij die zich dan in het politieke thuislandse slagveld gaan lopen vervelen. Wat doen we dus? We brengen de arme zieltjes iets wat we zelf ook wel zouden willen hebben. Dus gaan we met zijn allen de democratie bij die mensen brengen, dat is leuk voor die mensen.

Want wij, Westerse Hoogmoedigen weten precies wat die arme woestelingen nodig hebben. Nu wil het toeval dat er een heleboel van die woestelingen onze Heilige Democratie en aanverwante zegeningen niet echt willen. Wat doe je dus als missionaris? We dwingen die arme Onwetenden gewoon want dat zijn we als Westerse Alwetenden uit ons vroegere missiewerk gewend. Gewoon dwingen die handel met het pistool op de borst of met een bom op de muts. Dit soort werk is niet wat onze Hotemetotenclub voor zichzelf weggelegd zag dus hebben ze anderen nodig die het drama moeten opvoeren waardoor de Hoogmoedige Hotemetoten gelukkig met hun lucratieve hobby door kunnen gaan.
Gerelateerde schrijfsels:

Parlementaire commissie Afghanistan    Soldaten spelen poppenkast