Godverfrisser

Na enige tijd valt ie toch wat tegen. Je hebt er al je paarden op gezet maar hij verrekt het om te doen wat jij wil. Je knieën doen pijn van het bidden en smeken, je mond smaakt naar ouwenonnenschaamlipcorrectieafval vanwege het oeverloos gevraat van heilige ouwels.

Je oren zoemen en zingen door al die galmende en toch zalvende woorden en de binnenkant van je voorhoofd is zwartgeblakerd door al die voorgetoverde beelden van de brandende hel en bijpassende verdoemenis. Nou ja, ook een beetje door de zelfopwekking van de beelden van zwoel zwelgende kruisloze nonnen dan.

Jarenlang heb je, je kont of je gelaat devoot ten hemel gekeerd, gesmeekt om gezondheid, een eeuwigdurend orgasme of het winnen van de jackpot. Niks reactie, zelfs geen ontvangstbevestiging.

Twijfel graast door je ziel. Kan Hij je eenvoudigweg niet horen omdat Wij te hoog zijn ontwikkeld? Hoger dan Hij? Dat Hij dus alleen maar kan luisteren naar virussen en zeewater? Dat zal ’t zijn.

Dus je probeert maar een andere voor een soortgelijke nieuwe invulling van de tijd dat je leeft of althans denkt dat je dat aan het doen bent. Dus je wordt zwevende zweefteef en gaat met een blauwe jurk aan en een bandje in het haar zoemend op een terrasje in de stad zitten zuipen.

Na veel avonturen en veel vreemdgaan blijkt dat het allemaal een pot nat is dus je had net zo goed bij die ouwe kunnen blijven. Dus kies je maar voor een nieuwe die dit keer Femke heet of Geert of zelfs Job, wat sterk doet denken aan die dove ouwe.