Het Centraal Opvang Orgaan

Iedereen mocht naar binnen. Ze mocht geen enkel onderscheid maken tussen dikke en dunne, lange of korte, zwarte of witte.

Alles moest haar van harte welkom zijn. Dat had haar pooier zo bevolen. Want, had hij gezegd, als ze het gevoel krijgen dat ze niet welkom zijn, dan komen ze niet, dan hebben we niks te doen en dan hef ik je op. Ze wist wat dat betekende en ze rilde.  Een waarheid als een koe en ze had braaf geknikt. Ja, flink uitnodigend naar binnen laten glijden, die handel en maar slikken. En als het eens een keertje niet zo lekker ging was er altijd wel een hulpvaardige met wat glijmiddel in de buurt.