Het Fluitdieet

Er zijn manieren om anders met je voedsel om te gaan zodat je al naar verkiezing lichter of juist zwaarder wordt. Iedereen die wel eens van die gewenste verandering gedroomd heeft kent Atkins, Sonja, Dr. Dit en Dr. Dat en ze schrijven allemaal boeken. Je kunt er ook voor kiezen om meer of minder spul in je mond te stoppen waardoor je gek genoeg ook geen boek nodig hebt.

Die boeken moeten snel verkocht worden want voor je het weet zit je met een pakhuis vol spul dat je zelfs op Marktplaats niet meer kunt slijten. Want iedere week komt er wel weer iemand anders die een evangelie verkondigt en dus naar de drukker stapt. Dieetjes en bijbehorende boeken zijn dus nogal vluchtig en lijken sterk op artikeltjes die het internet op geplempt worden. Ik ben er daarom klaar en gereed mee en volg nu mijn eigen dieet: die eet ik, en die, en die..

Anders is het als je een dieet zoekt om te stoppen met het ongebreideld vreten van informatie. De meest onzinnige zooi proppen we in onze hersentjes. Dag en nacht staat de televisie aan en als er niet een of andere vochtvretende vliegende non wordt aanbevolen of zoete dingen met veel beestjes voor in je ontlasting hoor je wel een andere wauwelaar van de heerserij het evangelie verkondigen. Vooral omdat de verkiezingen er weer aan komen en een stem zo broodnodig voor hun eigen hypotheek is.

En dat gaat maar door. Je hebt nauwelijks de tijd gehad om een vliegende non aan te schaffen of je wordt al weer voor een of andere dat-heb-ik-ook ziekte naar de huisarts verwezen om die snel te raadplegen want anders is het te laat. En als je ’s morgens als doorgewinterde PVV-stemmer de televisie aan durft te zetten stem je aan het eind van de dag toch maar weer op Job. Ja, ik overdrijf af en toe nogal graag.

Om dat te voorkomen doe ik al enige tijd met veel succes aan het Fluitdieet. Dus als er iemand dreigt te gaan praten begin je gewoon ongebreideld te fluiten. Het maakt niet uit of je vals of zuiver fluit als het maar hard is. Zelf fluit ik meestal de Radetzkymars omdat daar enige concentratie bij vereist is anders raak je de maat en de tel kwijt. Het resultaat is dat je toch naar de wauwelaars kunt kijken zonder te horen wat ze willen dat jij hoort.

Want door je eigen gefluit is het echt onmogelijk om ook maar een idee te krijgen waar ze het over hebben. Als je bij het kijken naar een praatpoppetje alleen maar het geluid afzet ga je er willekeurig een ondertiteling bij bedenken. En dat is misschien nog erger en is dus niet echt een dieet te noemen.

Tijdens het fluiten kun je af en toe even stoppen, schijt-aan-fluitje oftewel een saffie inbouwen, om te horen of je van het geleuter inderdaad niets gemist hebt. Niet te lang stoppen, hooguit een halve seconde of zo, want voor je het weet zit je weer verdwaasd te luisteren en schrijf je op je boodschappenlijstje dat je moet stemmen op die poepdingen en potjes Job voor je ontlasting moet hebben.