Het Fluitje van de Baas

Terugkeren in de moederschoot van uw ideologie is altijd de beste manier om in de toekomst verzekerd te zijn van een riant inkomen. De leukste baantjes liggen dan voor het opscheppen met bijbehorende pak poen. Het beste is het om eerst even te zorgen voor een Streisand Effect, van dit wil ik niet en dat wil ik niet, zodat alle bankzappers weer weten wie je bent.

Dan laat je dagenlang je snuit zien bij de infuusactualtietsmedia, je lult wat uit je nek en je kostje is gekocht. Die spindoctors hebben het er maar druk mee. En dus was het geheel in de lijn der verwachtingen te plaatsen dat mevrouw Agnes Jongerius, na volop het Streisand Effect te hebben benut, vanmorgen aankwam met de boodschap dat alles weer koek en ei was.

Ferme taal gesproken in snerpende toeters, demonstraties met echte spandoeken, fluitjes en frutsels, allemaal bekostigd van die paar centen die miljoenen gelovigen elke maand braaf storten op de rijkelijk gevulde bankrekeningen van het Vakbondsvaticaan. Allemaal voor de kat z’n kanarie, de uitbundige deelnemers aan de betogingen en de verworpen donateurtjes staan voor paal.

Nee, we hebben hier te maken met iets dat ons in het begin van ons protest geheel ontgaan was. We zijn tot de ontdekking gekomen dat we midden in een democratie zitten. Dus dan weet je het wel, dan heeft De Heerser van dienst gelijk. Nee, het was geen zonde van de propagandakosten, de arbeidskosten voor verloren uren of de reiskosten want het heeft een nieuw gevoel van saamhorigheid en solidariteit opgebracht.

Teruggefloten door de Czaren van de club die de meeste baantjes voor hun vrienden en leden produceert. Meer baantjes dan er zijn maar dat is geen probleem want dan bedenken ze er wel weer een. Dat was het dus, teruggefloten naar je eigen helft. En nu maar even afwachten wanneer Agnes ook naar Europa gaat.