Als jullie deze week tientallen werkbusjes en mannen met witte pakken door Het Orgelhuis hebben zien schuiven dan heb je dat toch ergens anders gezien. Onder andere de internitplaten in de binnenspouwbladen zouden niet-destructief op asbest worden onderzocht.
Je verwacht dan minstens een soort asbest-uroloog, die een katheder voorzichtig door een klein gaatje in de fermacelplaat schuift om even te gluren naar de mogelijke dader. Even een klein hapje uit de plaat nemen zodat je kunt onderzoeken of dat allemaal waar is wat er wordt beweerd. Dat dit soort asbesthoudende materialen na zo’n jaar of tien in een buitenmilieu als levensgevaarlijk moeten worden beschouwd. Want zo’n spouw is niet echt een plek waar een binnenmilieu in huist.
Maar het ging iets anders. Het was een Asbestinventarisatie type A. Daarin heb je nog de keus tussen volledig en onvolledig. Zelf vond ik het nogal onvolledig hoewel er wel een mooie plattegrond werd getekend en ik nu gezien heb dat je met een tablet ook kunt fotograferen. Heel leerzaam dus en het voldeed ook wel een beetje aan het beeld dat ik heb van niet-destructieve onderzoeken van dingen die je niet kunt zien. Beelden van mensen, die met geleerde blikken naar een gemetselde muur gaan staan kijken en vaststellen dat als er al asbest in zou zitten niemand er bij kan en het dus rustig kan blijven zitten.
Na het tekenen en fotograferen was het luik van de kruipruimte aan de beurt. Een wit pak en een stoffilter werd opgezet en het luik werd voorzichtig ontdaan van een schilfertje huid. Alles in plastic zakken, luik dicht en houdoe. Toen ik wees naar de gevel met internitplaten en het paneel in het raam van het balkon kreeg ik te horen dat als er maar niet in geboord of gezaagd werd, het allemaal dik voor mekaar was. Toch mooi dat je met die tablets foto’s kunt maken.
Nee, het is echt niet nodig om op cursus bij Jomanda te gaan om helderziende te worden om een asbestonderzoek te doen. Je moet alleen goed tekenen, fotograferen en wat zinnen uit het hoofd kunnen leren.
