Je bent zelf stapelvonk

Ik zeg het maar voorzichtig want ik ben nog geen wetenschapper met professor doctoranda voor of achter de naam maar ik weet wel alles van vleeseten. Door het eten van vlees krijgt de eter alles van de oorspronkelijke eigenaar van dat vlees binnen. Dus niet alleen de eiwitjes en de vetjes, de wurmpjes en de virussen maar ook de vluchthormonen en de vechtenzymen.

Dat is dan ook de reden dat je na een kilo biefstuk een opgejaagd gevoel kunt hebben. Dat komt dan door het angstige voorgevoel dat het rund had net voordat het in blokjes werd gezaagd. Dat voorgevoel veroorzaakt vluchthormonen die later aan jou worden doorgegeven via het sap dat er altijd in zo’n biefstuk zit. Nou, die vluchthormoontjes krijg jij dus binnen en sturen je gedrag. Talrijk zijn de verhalen over klanten die vluchtend het wegrestaurant verlieten zonder te betalen.

Zo komt het wel voor dat je door het eten van een stierenbiefstuk de hele tent op de horens zou willen nemen en door het verorberen van een varkenshaas vieze woordjes tegen de buurvrouw gaat fluisteren. Door het eten van kippenvlees begin je inderdaad te lullen als zo’n beest maar dan zonder kop. Door het knagen aan een lekkere gebakken hamsterbil vond ik mijzelf even later terug op de kermis in Tilburg, rennend in het reuzenrad. En na een flinke geitencarbonade liep ik door de gangen van de Radboud en werd onmiddellijk tot lid van GroenLinks benoemd. 

Zo zie je maar weer dat Roos en Diederik toch gelijk hebben en mogelijk door runderen onder druk worden gezet om zichzelf weg te loeien. Hou vol mensen, vecht terug en neem een extra valse hondenpoot.

Update: Je gaat niet wippen als een konijn door er aan te denken maar door het te eten. Voorlopig dan, want er moet meer onderzoek komen. Het wetenschappelijk onderzoek dat breed werd uitgeperst ging over het denken aan konijnen die luisteren naar de naam haas.