Kijk de koe in de kont
Stel je voor dat een gezin de broekriem moet aanhalen. Bijvoorbeeld omdat ze hun spaarcentjes die bij een roofbank waren geparkeerd kwijt zijn geraakt. En tot overmaat van ramp is ook de ruime overwerk- en onkostenvergoeding van pa door zijn werkgever afgeschaft. En stel dat de heer des huizes maatregelen neemt zoals onze huidige heersers. Dan gebeurd het volgende. Hij krijgt eerst het gezeur en de tegenwerking van de oppositie over zich heen. Nee, dochter wil haar paard houden en zoon wil vier keer per jaar op skivakantieblijven gaan. Ma twijfelt nog of ze haar winkeluitjes naar Amsterdam wel kan missen. Want de buurvrouw doet ’t ook. En als je dat al niet meer kunt doen, wat heb je dan nog aan je leven. Uiteindelijk wordt besloten om dan maar de fooi die elke zaterdag in het restaurant wordt gegeven te halveren en niet zoveel mensen meer uit te nodigen. Iedereen blij want dit is een heel acceptabele oplossing voor het probleem. Zou het toch waar zijn dat pa in een dronken bui nogal eens wil snoeven tegen zijn vrienden dat hij vroeger crisismanager was?
Na enkele maanden blijkt echter dat het gezinsinkomen toch wel heel drastisch gekrompen is en dat er nadere maatregelen nodig zijn. Pa besluit nu om het huidige restaurant nu maar links te laten liggen en een goedkoper restaurant op te zoeken. Ter desinformatie, want wat moeten vrienden en kennissen wel niet denken, wordt het gerucht verspreid dat het eerder bezochte restaurant niet meer was wat het vroeger was. Haar in de soep, taaie meuk, dat soort dingen. Want het valt op als je daar niet meer heen gaat. Ook de gift in de collectebus wordt afgeschaft want “we laten automatisch incasseren via de bank”. Telkens wordt er door deze vorm van drastisch bezuinigen een paar Euro bespaard en zo kwakkelen ze al bezuinigend nog een half jaartje door. De kredietruimte bij de bank is opgebruikt en de stapel onbetaalde rekeningen wordt steeds hoger. De manegehouder waar het paard van dochter staat heeft al een paar keer geinformeerd hoe het met het achterstallige stallingsgeld zit. De leasemaatschappij begint dreigende brieven te sturen. Het gaat nog slechter bij het bedrijf waar pa werkt en er zijn nogal wat ontslagen gevallen.
De familie gaat echter gewoon door met positief denken. Over een paar maanden is deze situatie achter de rug want er zijn tekenen dat het beter gaat met de economie. Dus besluit de familie bij het horen van dit goede nieuws dat ze recht hebben op vakantie. Tenslotte zouden ze toch al gaan, ze hebben het wel verdiend na dit gedonder allemaal en iedereen gaat toch?
Bij terugkomst blijkt dat schuldeisers inmiddels de woning hebben leeggehaald, het paard hebben verkocht, de leasebak van pa is opgehaald en er een brief van de bank ligt met aangekondigde dwangverkoop van de woning. Verder ligt er nog een afscheidsbrief van het bedrijf waar pa werkte waarin melding gemaakt werd van zijn ontslag wegens reorganisatie. Collega’s beweren dat hij ontslag kreeg omdat hij weigerde om zonder extra vergoeding over te werken als dat nodig was en probeerde zijn collega’s over te halen hetzelfde te doen.
Gang naar de sociale dienst en dat soort leuke dingen. Nu heeft ma een paar adresjes waar ze schoonmaakt. Dochter is aan het joggen geslagen en heeft paardengedoe vaarwel gezegd. Zoon heeft vier krantenwijken en pa werkt bij een bedrijf waar hij ook zonder vergoeding overwerkt. Hadden ze eerder moeten doen of is dit weer een geval van de koe in de kont kijken?