Kindergeluiden
Geertje is een lul, zei Alexander, we gaan hem benoemen, ontmantelen en ik zet er mijn eigen ideeën tegenover. De ander kinderen knikten en gingen verder met het kantklossen en kleien en wat kinderen nog meer voor leuks op scholen leren. Ook Alexander ging verder met in een spiegeltje kijken of zijn haar nog wel goed zat. Zelden zo’n knappe jongen met zo’n prachtig haar gezien, besloot Alexander, en streek nog een haartje glad.
En dan die haren van Geertje, zei Alexander, dat lijkt toch nergens op, verandering vraagt om daadkracht, ze moesten hem eens naar de kapper sturen. Ja, knikten de andere kinderen en ze gingen verder met punniken en figuurzagen en wat kinderen nog meer voor leuks op scholen doen. Ook Alexander keek verder in zijn spiegeltje of zijn tanden nog wel wit genoeg waren. Prachtig wit, besloot Alexander, en bedacht dat hij na schooltijd naar de whitenerstudio zou gaan.
Geertje heeft ook vieze tanden, zei Alexander, zelden zo’n fietsenrek gezien, verandering vraagt om daadkracht dus ze moesten hem eens naar de tandarts sturen. Ja knikten de andere kinderen en ze gingen verder met het luisteren naar de schoolbel die het einde van de hun aanwezigheid betekende. Ook Alexander liep met de andere kinderen naar buiten en keek naar zijn schoenen. Prachtig gepoetst besloot Alexander en keek rond wie zijn schoenen nog meer kon laten glimmen.
Geertje heeft afgetrapte schoenen, zei Alexander, maar stop eens even, waar gaan jullie allemaal naar toe? We gaan bij Geertje spelen, antwoorde een van de kinderen en liep door.
Ja, kinderen zijn eerlijk! Zegt men.