Kantklossersoverleg bij de Boktor

De bel en jawel hoor, klanten.

“Dag meneer, zijn wij hier bij Adviesburo de Boktor?”

“Inderdaad, u treft het. Hallo mevrouw met die stralende eerlijke ogen alsof ze een loklollie.., nou ja, en heren, vermoed ik, wat kan ik voor jullie doen?”.

“Nou, meneer de Boktor, wij vroegen ons af of u ons wat advies kon geven omtrent het uithollen van hele samenlevingen maar dan zodanig dat het aan de buitenkant niet opvalt. Zeg maar op de manier zoals u dat altijd doet. Met dat hout en zo. Aan de buitenkant een paar kleine keutelgaatjes en als je er dan tegenaan spuugt donderd het hele dak naar beneden vanwege holligheid of eigenlijk vanwege de luchtigheid. Wij hebben al met de vakbewegingen afgesproken dat er niet tegenaan gespuugd wordt. Dussuh..”.

“Nou, dat treft, ik ben net bezig met een nieuwe klus. Ik laat het even zien. Kijk, zorg ervoor dat het altijd voldoende vochtig is. Dat er een goed klimaat aanwezig is voor dit soort verbouwingen. Zorg daarom niet alleen voor veel onzekerheid en oprispende angst maar ook voor sloten drank, genoeg vertier op de televisie en bovenal voetbal, een wereldkampioenschap hier naartoe halen zou perfect zijn of de dreiging van de Olympische Spelen doet wonderen. Dan moet je zorgen dat een ander de schuld krijgt. Bij mij is dat altijd de blonde houtmijt die de pineut is en jullie weten ook best iemand te bedenken. En als je dat eenmaal georganiseerd hebt moet je zorgen dat je diep in het verborgene kunt opereren, in jullie geval is dat vanuit een paar betrouwbare politieke partijen of partijen die ooit de naam hadden dat ze betrouwbaar waren of partijen die zich gaan heruitvinden. En dan maar graaien. Mensen vergeten zo snel, na 8 weken weten ze al niet meer door wie ze genaaid zijn”.

“Dank u wel voor dit briljante advies, wilt u een penthouse?”