Jankverhalen

Konijnenhond

Een dier moet eigenlijk een egale kleur hebben, net als een mens. Ze kunnen dus zwart zijn of bruin maar liever niet wit want dat is zo besmettelijk. Dan moeten ze de hele tijd in bad. Roze kan ook nog, voor een varken. Maar ik vind die moderne varkens, met zo’n donker gevlekte huid met bijpassende hangbuik, maar niks. En dit valt mogelijk alweer onder discriminatie, want de wet spreekt over allen die zich hier bevinden dus ik zal het verder niet meer over varkens hebben.
Ik heb dus niks met bonte koeien of honden die met een leuke tekening thuiskomen. Maar toch kun je daar wel weer wat van leren. Het gebeurde tijdens een oppasserij op twee moderne gevlekte mormels, hongerlijers dus, want ze lopen alleen maar te miepen over voer en nog meer voer. Als je ze een runderorenbottensnoepstaafje geeft is ’t van hapsloekweg en kijken ze je aan of ze nog helemaal niks gehad hebben en dan met van die ogen. Dat zul je met egale honden niet gauw meemaken.
Het is traditie om, voordat ze ’s avonds het mandje in gaan nog even achter in de tuin te gaan pissen. Op papier zijn we dan een ommetje maken, een plasrondje in de buurt. Maar sinds ik het internet heb gevonden om flink te vloeken over andere honden en uitlaters zonder zakje en schepje blijf ik dicht bij mijzelf en we plassen dus achter in de tuin. Poepen doen ze daar volgens mij ook, niets is zeker want ik gebruik zelf gewoon het toilet. En het is maar voor twee weken dus als de baasjes terugkomen van de camping, waar ze over de drollen van die schijtlijsters van de buren zijn gestruikeld kunnen ze hier aan de gang. Maar ik dwaal af.
We staan dus gezellig samen in het pikkedonker te pissen en ineens huppelt er een konijn uit de struiken. Stik konijn, dacht ik, dat is niet slim om hier maar een beetje rond te huppelen met een paar van die hapsloekweggers in de buurt. Dus ik klapte een beetje verwijfd in de handen. Dat is zo’n klappartij waarbij je twijfelt. Waarbij je eigenlijk niet wil klappen omdat je net in het pikkedonker in de tuin hebt staan pissen en je gereedschap nog buiten staat en je alle handen ter wereld nodig hebt om dat te beschermen omdat je onderbuik zegt dat het misschien helemaal geen konijn is. En wie zegt dat een konijn in het donker niet denkt dat jij een wortelveld bent vanwege deze vlekkentheorie. Maar dat je dan toch maar klapt omdat je graag gevaarlijk leeft.
Het konijn huppelde in ieder geval in de richting van het huis en toen hij in de buurt van een van de lantarens kwam en het licht er op viel zag ik dat het konijn spoorslags veranderde in een van de gevlekte mormels. Dus, hoewel ik dat been al jaren geleden zelf geamputeerd heb en mij had voorgenomen om er nooit meer op te gaan staan, werd ik toch op het verkeerde been gezet door jarenlange gevlektheidspropaganda van de poppenkast, de radio en de kranten benevens Joop van de Vara, die je in het duister laten geloven dat je te maken hebt met een lief huppelend konijntje en niet met een stelletje bloeddorstig monsters met een hele grote bek, onafzienbare rijen vlijmscherpe tanden en de onvermijdelijke hapsloekwegmentaliteit.
De natuur is genadig, dacht ik, want als je alleen maar in het duister tast zie je dus alleen maar leuke huppelende konijntjes, met van die lange oortjes en een pluisje op de kont zoals de meisjes van de Bunnyclub of de Playboy, die met elkaar een romantisch liedje zingen, gaan trouwen en nog lang en gelukkig leefden. Vanzelfsprekend wil je die lieve knuffels beschermen tegen al die bloeddorstige monsters waar je doorgaans mee staat te pissen. Maar dan, als het licht aangaat en de danseressen verklede kerels blijken te zijn en de konijnen ook van die mormels met die vlekken, van dat soort waar je ze voor of tegen had willen beschermen en die nu in koor hun blikkerende en verscheurende tanden laten zien in hun gevlekte huid en die je samen met de ex-konijnen bloeddorstig en hongerig aankijken of ze je nog van je laatste voer of runderorensnoepstaafjes kunnen beroven, daar sta je dan op dat verkeerde been.
Breinbrouwsels is afgestudeerd Hapsloekist en Camouflage-adviseur bij de Vervelende Nazi’s en past nu even op de Regering tot het Volk terug is van campingdrollenruimen.

Een gedachte over “Konijnenhond

  • Fijn dat dit onderwerp eens uit de taboesfeer wordt gehaald, hulde!

    Een Katnijn(ook wel konat, of in het Engels rabbitcat / catrabbit) heeft overigens dezelfde, ziekelijke trekjes.

Reacties zijn gesloten.