Kringspiergesprek

Je baalt dat je buurman over de poes van z’n oma gaat vertellen en dus flink lang aan het woord blijft zodat jij geen beurt meer krijgt. En net als de poes dood is en jij mag gaan vertellen dat je wat hebt gelezen op internet komt de verpleegster de kopjes opruimen en moet je naar bed.

Gecondoleerd
Elke dag hetzelfde. Die buurman van de poes is een oudgediende in dit verzorgingstehuis. Zijn hele familie woonde er al eeuwen dus heeft hij overal voorrang op. Hij krijgt als eerste een kop koffie, en een koekje toen die er nog waren. Als eerste wordt zijn pamper ingeruild voor die van iemand die vanmorgen toch al dood was bij het wakker maken. Straks moeten we trouwens naar de avondwake van die dooie en dan mag de buurman weer als eerste zeggen dat het zo’n fijn mens was, dat we allemaal geschokt zijn en dat het een groot verlies voor de mensheid is maar dat gelukkig de volksgezondheid op geen enkel moment in het geding is geweest en dat ie de onderste steen boven zal halen. Ja, hij kan dat mooi zeggen, verdomme, jarenlang op geoefend, maar wat blijft er dan nog over? Dus fluister je maar zachtjes tegen iemand die daar bij de kist condoleances in ontvangst staat te nemen: gecondoleerd.

Latijn
De buurman heeft ze allemaal nog gekend. Iedereen die hem had gefollowed was vriendjes met hem. En ze kwamen allemaal hier. Een groot deel trouwens hiernaast, in de koffiehal van het uitvaartcentrum. Met koekjes. Daar gaat de buurman dus elke dag naartoe. Dan werd langdurig zijn hand geschud als waren ze allemaal bang dat ze nog eerder aan de beurt zijn dan wij. Ze vertelden dan over onderste stenen, auto’s en huizen kopen, troostende woorden. Vooral die ene verteld nog wel eens over pinkende tranen en gebroken stemmen. En dan schaterden ze het uit. Die ene deed het altijd nog even over in het Latijn. Morgen is er weer een kringgesprek.