Landgenoten, De Overheid is Dood

Met God liep het ook al slecht af. Ergens rond 1960 werd hij definitief en onomkeerbaar dood verklaard. Er werd nog wat tegegeprutteld door mensen op de Veluwe die beweerden dat ze ‘M laatst nog hadden gezien, maar dat hielp geen bal. Het hele gedoe over dat goddelijk doodzijn begon al jaren eerder. Toen gingen mensen zo maar spontaan twijfelen aan het bestaan van God. Nou, dat hebben ze geweten. Vanaf alle preekstoelen dwarrelden er verdwaalde schapen en anti-christenen op de arme twijfelaars neder. Dus praktisch iedereen was blij toen dan eindelijk zijn dood werd afgesproken en hij medoogenloos kapotgeluld werd.

Dus toen er jaren geleden in bepaalde kringen al getwijfeld werd aan het bestaan van De Overheid, voelde ik de definitieve en onomkeerbare dood daarvan al weer aankomen. De dood was onafwendbaar op komst. Want je raakt er aan gewend om, als er al een begin is van twijfel, daar definitief een eind aan te maken. Gebeurtenissen volstrekken zich eenvoudig volgens de wetten van de natuur. En jawel hoor. De eerste berichten over De Overheid als verklaarde dooie, druppelden al heel snel binnen en nu ligt het hele internet bezaait met Dooie Overheden.

Van heinde en verre worden ze nu aangereikt en dood verklaart. In de Verenigde Staten, in Engeland, Frankrijk, Iran, noem maar op, overal is De Overheid gestorven. En de overlijdensberichten blijven zich opstapelen. Ook in Nederland, waar alles eigenlijk 50 jaar later zou moeten gebeuren, is op Prinsjesdag definitief het overlijden van De Overheid bekend gemaakt. Het Volk was in een ongepaste juichstemming en ging dansend en feestend de straat op. Regering en parlement hebben zich in passend zwart gehuld, zich ter bezinning teruggetrokken op de Veluwe en, voor gebruik ter plaatse, een jaar van nationale rouw afgekondigd. De nationale herdenking zal op 5 mei plaatsvinden.