Laura, de Hoop van het Vaderland

Het is allemaal heel, heel erg eng. Vreselijk allemaal! Straks willen alle kinderen zomaar hun eigen pad volgen en hun dromen beleven. We moeten er niet aan denken dat die kinderen allemaal zelfstandig zouden gaan denken en hun eigen leven beleven.

Wat zou er terecht komen van die kindergevangenissen van de indoctrinatie-industrie, die we onderwijsinstellingen noemen, als die kinderen aan zelfstudie gaan doen. En wat te denken van die zeer met zichzelf begane Kinderafneemdienst, die altijd achter het net aan het vissen is. Die hebben straks geen fluit meer te doen, als al die kinderen hun eigen leven gaan leiden, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Wat blijft er over van het broodnodige stemvee, als die kinderen die alles zelf bedenken en doen, straks de overheid daarvoor niet meer nodig hebben. Het zou vreselijk zijn. Want dat zou het einde kunnen betekenen van die leuke samenleving zoals we die tot dusver kennen. Die maatschappij waarin iedereen hetzelfde moet zijn en als er ooit eentje de kop boven het maaiveld uitsteekt…

Maar, beste piekeraars en engvinders, die kinderen zouden straks misschien wel een leukere samenleving willen. Misschien wel een echte democratie zonder plucheplakkende nuttelozen want die zouden zo maar werkeloos kunnen worden. Omdat ze nooit in de wijde wereld zijn geweest en zelf hebben leren denken, leven en besluiten nemen. Dan waait er een frissere wind. En in plaats van zeuren, zeiken en boeroepen zouden al die ouwe zakken en zakkinnen die kinderen bij het verwezenlijken van hun dromen eens kunnen gaan ondersteunen.

Moge alle kinderen het voorbeeld van Laura volgen en hun dromen waar maken. Je leeft maar een hele keer en doe ’t dan dus maar heftig, vet en cool.