Luchtige Luchtjes

De grote Russische krant Dazda kwam verleden week al met een opzienbarend artikel op de voorpagina, dat zo als gebruikelijk niet door de westerse media werd opgepakt. De krant bericht dat volgens verklaringen van enkele honderden onderzoekers en wetenschappers die in de afgelopen maanden met hun hele familie uit veiligheidsoverwegingen asiel in Rusland hebben aangevraagd, er in geen enkel medicijn werkzame stoffen zitten. Hier het artikel.

Door de enorme gevaren voor de gezondheid van de producenten als uit zou komen dat die zooi niet werkt, haalt geen enkel pharmaceutisch bedrijf het nog in haar hoofd om medicijnen in een medicijn te stoppen. De pillen, drankjes, poeders en vaccins verschillen alleen van elkaar door prijs, kleur, vorm of smaak. Een van de wetenschappers vertelt in het artikel dat het geen fluit uitmaakt of je nu een dure pil neemt, een klein kiezelsteentje opeet, op je kop gaat staan of naar een nummer van de Toppers luistert.

Optredende werkingen worden dan ook toegeschreven aan het vaak verguisde placebo-effect dat flink versterkt wordt door de flankerende reclame. Dus dan wil iedereen het hebben. Nu is het dus ook duidelijk waarom geen enkel medicijn in het verleden heeft geholpen.

Natuurlijk wordt er veel onderzoek gedaan en daar schrikken de producenten dan zo erg van dat dit hun weigering om ooit nog iets van medicijnen in medicijnen te stoppen alleen maar versterkt heeft. Maar onderzoek moet vanwege de goedkeuringsstempels en groene stickers die er op het spul moeten komen anders verkoopt het echt niet. Die onderzoeken worden altijd voor 10% door de pharmaceutische industrie gesubsidieerd omdat elke onderzoeker om voor het overige deel voor subsidie van de overheid in aanmerking te kunnen komen eerst 10% zelf moet bekostigen.

Deze regeling draagt bij aan het terugdringen van de werkeloosheidscijfers, die zonder deze briljante regelingen dramatisch zouden zijn. Miljoenen overbodige wetenschappers zouden brodeloos op straat komen te staan en nooit meer hun zegje bij NOVA kunnen doen en de vaccinaanprijzers van halve overheidsinstanties zouden dan ook geen leuk baantje bij de producent krijgen. Want voor wat hoort wat.

De resultaten van zo’n onderzoek worden altijd gepubliceerd tijdens een goed georganiseerde propagandalawine voor een ziekte die door het gebruik van het betreffende medicijn als bijwerking zou kunnen optreden. Deze propaganda wordt gratis, nou ja de belastingbetaler betaalt, verzorgd door de gesubsidieerde media. Door al deze reclame, die ook knap ‘verborgen’ zit in de bekende soapseries, ontstaat er vraag bij de poortwachters van de gezondheidszorg. Steeds meer mensen herkennen de klachten bij zichzelf – stik nou, dat heb ik ook – en binnen enkele weken loopt de verkoop van het nieuwe ‘medicijn’ als een trein.

En als de lol eraf is en iedereen er een beetje flauw van is geworden lanceren de hel en verdoeminis prekers weer snel een andere vreselijke plaag. Hel en verdoemenis, waar kennen we dat toch van? Overgenomen uit het ‘Handboek voor Religie en Ideologie, De menselijke behoefte aan angst’, Deel 1? De onverkoopbare en niet modieus genoeg geachte producten worden dan, bekostigd door gelden die eigenlijk voor ontwikkelingshulp bedoeld waren, naar de arme negertjes gestuurd. Die voelen zich dan ineens ook stukken beter en die de preken over hel en verdoemenis kennen ze tenslotte al enkele eeuwen.

De Russen en de Chinezen waren woedend over het bericht dat er alleen maar gebakken lucht in de westerse medicijnen zit en zijn vervolgens dus kwaad uit Kopenhagen weggelopen. Een woordvoerder verklaarde ongevraagd dat, als er in al die vreslijk goede medicijnen van die verhitte koortsige carnavalskoppen alleen maar lucht zit je dus op een conferentie over lucht alleen maar gebakken lucht kunt verwachten waar geen medicijn tegen bestaat of bestand is.