Oplossing voor Handenschudgewriemel
De laatste tijd hoor je maar weinig meer over handenschuddrama’s. Of eigenlijk over het weigeren van het ritueel waarbij enkele mensen elkaar bij de hand pakken en die combinatie dan flink heen en weer en van beneden naar boven en het liefst nog allemaal verschillende kanten op proberen te zwengelen.
Er lopen zelfs figuren rond die je hand pakken en daar net zolang in knijpen tot je ineenkrimpend van de pijn ter aarde stort. Dat heet dan een ferme handdruk. Even aan de buurt laten zien wie de grootste heeft en de winnaar krijgt een pilsje terwijl alle aanwezige vrouwen zich om de held verdringen om ook eens stevig onderhanden genomen te worden.
Er zijn vele vormen van het schudden van handen en redenen om dat te doen. In vroegere tijden stonden nogal op elkaar gefixeerde mannen urenlang in elkaars hand te knijpen. Het zweet gutste van hun lichaam, de neusgaten stonden open en de verliezer moest het vrouwtje spelen. In latere tijden toen het romantische feminisme uitbrak en iedereen een beetje moe was van dat elkaar telkens maar ongevraagd aan de haren de grot in slepen ontstond er een moderne manier van het gesleep met haren.
Nu werd er meer symbolisch gesleept. De vrouw bood haar lichaam, gesymboliseerd door haar hand, aan iemand waar ze wel een beschuitje mee zou willen eten, aan. Wel op een ingetogen manier want anders zou de omgeving maar kunnen denken dat het gratis was, en dus met de handpalm naar beneden. De verzochte nam de hand, boog zich eroverheen, drukte de halfgeopende mond erop en gaf, bij interesse, een paar ferme natte likken tussen ring- en middelvinger.
Het aanbod was dan geaccepteerd en uit dankbaarheid maakte de dame een revérence waardoor de handkusser als voorlopige voorziening een wijdse blik in haar kwaliteiten werd vergund. Als er niet gelikt werd, was er geen match en moesten de versmade dames toch maar een lichte revérence maken vanwege de buurt en hielden daarbij zedig de hand voor hun afgewezen beteugeling.
Later werd de zaak wat simpeler gemaakt. Rondhijgers gaven elkaar de hand waarbij er altijd wel eentje was die met zijn of haar middelvinger in de handpalm van de ander ging wriemelen als teken dat er belangstelling voor grottensleepwerk was. De ander wriemelde dan terug en de hele buurt had niks in de gaten. Ze gingen wat dichter bij elkaar staan, meestal aan de bar, zij legde bezitterig haar hand op zijn arm en hij op haar kont. Dus even een leermoment: als je ziet dat een vreemde vent bij een eveneens vreemde vrouw de hand op de kont legt hebben ze eerst gewriemeld.
Maar we dwalen weer af hoewel het voorgaande van belang is om te begrijpen waarom er een afschuw voor het handenschudden voorkomt. Als er niet zo ongebreideld en in het geniep gewriemeld zou kunnen worden was het probleem grotendeels opgelost. Door bijvoorbeeld bij het illegale stiekeme gewriemel een sirene te laten loeien of felle alarmerende zwaailichten te laten rondflikkeren.
Maar het kan ook subtieler door de jongens en meisjes weer aan het breien te zetten. Handschoenvormige Wriemelverraders met een ledlampje dat gaat branden als er iemand aan het wriemelen slaat. Dat zou mooi zijn en een hele geruststelling voor bezitterige en dus jaloerse partners. Dus jaloerse hennen en haantjes, zet je bezit snel aan het breien dan is dit probleem weer opgelost.
Foto’s en instructies voor Wriemelverraders bij:
OpenMaterials