Over de teloorgang van spijt
Banken hebben er schijt aan en gaan ondanks vele krokodillentranen weer gewoon door met waar ze waren gebleven. Heersers beloven verandering en nog meer leuke dingen en gaan gewoon door met wat ze altijd al deden. En als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Waarschijnlijk worden de leermomenten vergeten die er toch altijd wel eens geweest moeten zijn. Soms worden ze betrapt maar geen nood. Gewoon hier en daar wat sorry’s plempen en dan onmiddellijk weer doorgaan met waar ze mee bezig waren.
Prachtig, en het komt natuurlijk allemaal door de geweldige opvoeding die wij onze kinderen, die later iets in een bank of in de politiek gaan doen, meegeven. De kleine etters zijn het gewend om blèrend te beloven dat ze het nooit, nooit, nooit meer zullen doen en als ze het dan toch weer doen beloven ze het gewoon weer een keer. Dus heel logisch dat we de samenleving krijgen die we verdienen. Een samenleving die overspoeld is door Belovers. De Yes-we-canners.
In voorbije tijden, ik wil het niet weer over vroeger hebben, was het heel gewoon dat spijt hebben ook echt iets betekende en dat er ook boete gedaan werd. Als je als een beetje Japanner iets had uitgevreten waarvoor excuses op zijn plaats waren dan sneed je als boetedoening gewoon een stuk van je pink af en bood dit als zoenoffer aan.
Dat zul je hier niet zo gauw meemaken maar toch kijk ik impulsief altijd naar de handen van politici en bankiers als ze bij Pauw&Witteman op bezoek zijn. Ja, je blijft hopen en geloven in het goede, vooral van mensen die iets met normen en waarden prediken. Maar ik zie alleen maar grijperige, poezelige, gemanicuurde handjes met alle pinken er nog aan.
Enkele links om te snikken:
Volkskrant De crisis heeft banken niets geleerd
Nobodythere Lijst excuses en beschuldigingen
Telegraaf Goldman Sachs heeft spijt. Als je het werk van God doet kun je geen sorry zeggen want je deed het voor en namens Hem. Maar dan zeg je gewoon wat, je geeft als zoenoffer een aalmoesje en je komt er mee weg.
