Politievrouwtje slaat de hele kroeg leeg
Bij ruzie in de kroeg mocht je eigenlijk, als kastelein in Nederland, nooit de politie bellen.
Masowouten
Want als je dat toch deed gingen vriend en vijand met de wouten op de vuist. Dan werden de arme jongens en meisjes in het blauw maar weer in elkaar geslagen, bespuwd of even verkracht, en na afloop dronken de ruziezoekers gezellig een pilsje met elkaar. Ze bespraken de gebeurtenissen uitvoerig en mijmerden dat die wouten eigenlijk allemaal masochisten moesten zijn. Rare jongens en meisjes, die wouten.
Afrosliefhebbers
Ze vonden het kennelijk lekker om steeds opnieuw flink afgerost te worden. Er werd bij de nabespreking natuurlijk ook flink wat door de wouten overdreven want zoveel vuilnisbakken als er over de politiewagens zouden zijn gekieperd hadden ze in de hele stad niet. Een dag later stond er dan in alle kranten, goed verstopt tussen de kleine advertenties, dat er een paar ordehandhavers geen orde hadden gehandhaafd en dat ze een misschien wel een oninteressante hoeveelheid verwondingen hadden opgelopen. De politie werd dus zoveel mogelijk pas, om de blauwe engelen te ontzien, gebeld als de doden en gewonden in de weg lagen. Ze kwamen dan wel met loeiende sirenes om de zaak op te ruimen en stelden vervelende vragen.
Die Bullen kommen
Toen ik in een ver verleden in Duitsland leefde en dus vaak in de kroeg kwam, maakte ik kennis met de manier waarop onze buren aan conflictbeheersing deden. Bij gesprekken tussen Duitsers is het heel moeilijk om te bepalen of ze nu gehoorgestoord zijn of ruzie hebben. Toch hebben de kasteleins daar een geoefend oor voor. Zo kan het gebeuren dat je rustig je pilsje staat te drinken en plotseling opgeschrikt wordt door de waarschuwende kreet “Die Bullen kommen!”, de wouten komen er aan. De kastelein heeft de wouten gebeld. Nou en, denk je dan verveeld.
Rosmeisje
Maar je ziet om je heen iedereen zijn spullen bij elkaar pakken en als een speer het etablissement verlaten. “Afrekenen doen we de volgende keer wel even, doehoei”. De bezopen ruziemakers en hun aanhang blijven heldhaftig op hun post. De deur gaat open en daar zijn ze dan. Een lange jongen in het groen en een klein blond meisje, ook in het groen. Verbijsterd en vol medelijden staar ik ze beiden aan. Jammer, denk, zo jong en zo mooi nog. Maar ja, als je graag afgerost wil worden moet je het ook maar zelf weten. Ik kijk om mij heen en zie nu dat met uitzondering van het groepje van zo’n 10 ruziemakers, het pand verder verlaten is.
Wraakwoutin
De kastelein staat bij de deur naar de toiletten dus ik ga maar naast hem staan. Het kan een leuke wedstrijd worden. De jongen in het groen heeft zich inmiddels strategisch bij de deur opgesteld terwijl het meisje in het groen een stap vooruit doet. Slimme zet, denk ik, vrouwen kunnen een conflikt met praten beter oplossen dan een man. Het groene mannetje zegt wat, het groene vrouwtje zegt wat, een bezopen Duitser is het kennelijk niet met hun eens en staat op zijn rechten. Nou, niet lang meer. Sneller dan een oog kan volgen trekt het kleine weerloze blonde en groene politiemeisje haar wapenstok, die bijna net zo groot is als zij zelf, en verandert ter plekke in de Godin der Wrake.
Handboeiendroom
Bruce Lee en Jacky Chan zijn slakken vergeleken met de snelheid waarmee ze haar tegenstanders meedogenloos onschadelijk maakt. Binnen enkele seconden is het probleem opgelost. De groene jongen stond tijdens de korte actie minzaam bij de deur te glimlachen. Waarschijnlijk zou hij straks lekker tegen haar zuigen dat ’t wel allemaal erg lang duurde. De opgeroepen versterking zorgt voor de afvoer van de krijgsgevangenen en de rust is wedergekeerd. De groene helden praten nog even met de kastelein en ze gaan weg. Bij de deur draait de groene blonde Godin zich nog een keer om en ze knipoogt naar me.
’t Is geweldige luistergenot alsd je een emmer Alt achter de kiezen hebt want te zien valt er weinig.
