Schijnvertoningen

Het schijndebat is de laatste leuke vertoning geweest waar we van hebben kunnen genieten. Het kabinet had alle opties lekker dichtgetimmerd door de coalitiepartijen en de sociale partners te schijngijzelen. Weinig meer te doen dus voor het schijnparlement dus Geert Wilders liep de schijnvertoning uit omdat hij geen zin had om net als de rest voor Piet Snot te staan. Maar er is natuurlijk veel meer schone schijn.

Zo zijn er schijnverkiezingen, ja ook in Nederland, en er is sprake van schijndemocratie en schijnveiligheid. Even googelen op “schijn” en er gaat een wereld voor je open met duizenden, zo niet honderduizenden resultaten. Behalve eentje dan. Googel even op “schijnverzorgingsstaat” en je krijgt één heel resultaat met nog een kopietje op een ander blog waar dit zoekwoord in voor komt. Dit is wel heel vreemd. Zou dit nu betekenen dat we onze verzorgingsstaat goed op orde hebben en dat er nauwelijks interessant nieuws over is te melden?

Liggen er niet een heleboel oudjes in de verzorgingsinstellingen in hun eigen ontlasting te gapen en krijgen TBS-klanten die te lang op de wachtlijst staan een vette vergoeding? Of willen we het liever allemaal niet weten? De bekende verdringingstruc, als je er niet over praat of leest is ’t er niet. Leven we liever in het dromenland van de schijnzekerheid dan in de harde realiteit dat we onszelf met een schijnelite hebben opgezadeld door middel van de zo democratisch schijnende verkiezingen. Schertsvertoningen zijn het, een parasitaire democratie waardig!