Slaaf, dat ben je voor het welzijn van andere volkeren

Vroeger was een slaaf een gelukkig mens al waren er die later gingen klagen. Hij had maar 1 slavenbaas die hem meestal heel goed verzorgde en hem niet de hele dag naaide. Hoe anders is het gesteld met de moderne slaven.

Boerenmeisjes op een bedje van bloedhonden
De slaven uit voorbije tijden, behalve die in de olielanden, waren gelukkige mensen. Ze hadden een hangmat met een kom rijst en kregen hooguit een paar keer per dag een mep met de bullepees. Alleen bij hoge nood werd hij af en toe door de baas genaaid. Hij kreeg dan bijvoorbeeld zijn slavenloon niet omdat de baas dat per ongeluk verbrast had bij de meisjes van plezier. Een paar keer in de week stonden de bazen dan ook met gebroken stem en een pinkende traan excuses aan te bieden. Dus ze hadden een rustig leven en daarbij werden ze ook nog eens beschermd tegen de bloedhonden omdat de baas een hoog hek om het kamp had laten zetten. Normaal gesproken kwam er geen enkele opvreter binnen. De regels waren dus voor iedereen duidelijk: je had bazen en slaven. En bloedhonden voor de zekerheid. En boerenmeisjes voor jouw loon.

Zweep des Aanschijns
Die in de olielanden hebben een heel ander leven. Dat zijn arme drommels die op eigen gelegenheid daar naartoe gingen om voor een dollar per dag met de zweep te krijgen. Een beetje onze zoals onze eigen asieleisers die het jammer genoeg zonder zweep moeten stellen. Moeten ze zelf weten, vrijheid, blijheid. Vroeger, met de Chinezen, was het heel anders gesteld. Die werden door hun bazen van de regering gewoon naar Frankrijk gestuurd om daar in de traditie van de olielanden met de zweep te krijgen voor 1 franc per dag die ze dan als ziekenfondspremie weer aan de staat betaalden om vervolgens het mijnenveld ingestuurd te worden. Dat was inderdaad in de 1e Wereldoorlog en dat moest, want de honden die eerst de mijnenvelden in werden gestuurd om de zaak daar te laten ontploffen waren op. Dus dan denk je als Franserik natuurlijk het eerst aan de Chinezen, aan Zelfmoordchinezen. Het was eigenlijk in die tijd als slaaf nog wel te doen.

Voor ander Volk en Dobberland
En nog veel anders is het gesteld met de moderne slaven die nu werknemer of zzp-er worden genoemd. Die hebben niet 1 maar een heleboel bazen, misschien wel 1 miljard, en er is geen hek meer te bekennen tegen de bloedhonden die uit alle mogelijke landen aan komen dobberen en ook baas zijn geworden. Elke dag worden ze door een heleboel van hun bazen meerdere malen genaaid. Ze krijgen wel hun loon maasr moeten dit onmiddellijk weer teruggeven omdat de bazen met de meisjes jongens vriendjes van plezier hebben liggen te rommelen en ze allemaal met gouden waterpompen blij hebben gemaakt. Ze zullen het wel lekker vinden want je hoort ze niet.

Vroeger brachten de slaven nog eens wat lekkers mee voor het vrouwtje, dat is vandaag wel anders.