Steeds meer oudere vrouwen ronselen een asielzoeker voor nachtelijk verkeer

Hé, buurman wacht even, ik moet je even wat vertellen! O nee hè, dacht ik, het zal toch niet. Ik draai me met tegenzin om en jawel hoor, daar kwam die ouwe slak met haar rollator weer met slepende tred aangedobberd.

Dwangkruis
Vluchten kan niet meer want dan schreeuwt ze de hele supermarkt bij elkaar. Dus wachten dan maar op dat wat onafwendbaar op je af komt. Gewoon uit laten razen is het beste. En hopen dat ze straks weer in een dwangbuis wordt afgevoerd.

Asielzoekersleed
Ik heb verkering met een asielzoeker, zegt ze, was binnen een paar uur geregeld. Ze port me met haar reusachtige elleboog in de rug zodat ik met mijn neus in de schap kidneybonen terecht kom en nog net een glazen pot van de Hak kan opvangen. Dus dat wordt weer ongebreideld wippen, net zoals vroeger, weet je nog, zegt ze.

Bedorven sap
Met hoogrode konen kijk ik naar de jonge prachtige godin die verderop een blik pruimen op sap staat te lezen en een minuut geleden nog veelbelovend naar mij glimlachte. Ze kijkt mij nu met een blik vol walging aan. Zoals een meisje dat voor het eerst hoort dat haar ouders ‘het’ doen.

Vingerarmpje
Ik heb bij Heumensoord een kwartier rondgelopen en wat met de heupen gewiegd, vervolgt de rollatorkunstenares, en toen had ik beet. Hoe die heet weet ik nog niet maar ik heb ‘m onmiddellijk mee naar huis genomen. Hij kan vingeren als een nieuwe. Weet je nog van vroeger, toen jullie daar ook lol in hadden? Maar hij doet ’t alsof ie nooit wat anders gedaan heeft. Had ie ergens op een stationsplein in het buitenland geleerd, zeidie. En dan dat kinderarmpje van zeker anderhalve meter! Ze begon te schreeuwen. God, dacht ik, waarom zoek ik niet eens een andere supermarkt?