Stem op de KNVB
Vroeger kon je bij de voetbalclub nog stemmen op een nieuwe voorzitter. Dan kon je kiezen uit iemand die gratis bier ging tappen of een andere die geen bier maar wel gratis chips zou willen verstrekken. Omdat het bestuur een goede afspiegeling van de leden moest zijn, bleef er bij een overwinning van de gratis-biertapper een gezellige ploeg over, die enthousiast, desnoods bezopen, de tegenpartij te lijf ging.
Ze wonnen alles dat er maar te winnen was. Bierfanaten van andere clubs stroomden toe om ook lid te worden. De gratis-chips-liefhebbers verlieten vervolgens teleurgesteld de bier- en voetbalclub en sloten zich dan maar aan bij andere volgevreten soortgenoten, waar de bierliefhebbende leden vloekend vandaan waren gevlucht.
Door dat gevreet van chips waren de chipsfanaten niet meer in staat om een deuk in een pakje boter te slaan, laat staan nog een wedstrijd te winnen. Tenslotte maakten de chipsfijnproevers er een gezellige vingerbreiclub van en werd de hele voetballerij vaarwel gezegd. De voetbalachtige bierclub groeide als kool, de chipsvreters stierven uit en iedereen leefde nog lang en gelukkig.
Maar het noodlot sloeg toe. De tevreden voetballende bierdrinkers waren zo gelukkig dat ze de dreigende ontwikkeling van de chipskauwers niet opmerkten. Grote groepen van de bevolking, die een hekel hadden aan voetballen of bierdrinken, sloten zich bij de chipsmalers aan. Ze kregen de overhand en het voetballen, het roken en het hebben van seks, tijdens het bierdrinken werd verboden.
Chipsverstrekking was nog wel gratis maar moest door een zeer hoge contributie, ook voor bierdrinkers en voetballers, gefinancierd worden. Er mocht niet meer gestemd worden op een voorzitter maar het werd verplicht gesteld om op 999 bestuursleden en hun familie te stemmen, die dan vervolgens wel even een voorzitter benoemden, die dus eigenlijk toch door de leden was gekozen.
Omdat het leuker is om bij verkiezingen wat te kiezen te hebben besloten de chipsbestuurders om dan maar chips met paprika, chips naturel en chips met groenzegel aan te bieden. De chips-promotieteams deden een armbandje om met de kleur van hun favoriete chipsje en gingen het land in om voetballers, bierdrinkers en zelfs sporthaters over de streep te trekken. Ze deelden folders uit, vermoeiden de arme chips-smullende kijkers van breinwasprogramma’s en schreven veel woorden in opiniestukken in de krant.
Natuurlijk kon dit allemaal betaald worden uit de uitpuilende contributiekassen waar toch niemand controle op hield. Soms deed een bestuurder een greep in de kas maar daar lag niemand wakker van. Nou ja, de voetballende bierdrinkers misschien maar die hadden toch niks meer te vertellen. Of ze nou een paprikasmaak, naturel of met een groen zegeltje aangeboden worden, het zijn allemaal chips. STEM KNVB.
