Swaffel Piet

Nee, zei Piet, ik ben wat anders gaan doen. Een beetje pakketjes bezorgen en paarden uitlaten gaf mij toch niet de bevrediging die ik er decennialang in heb lopen zoeken. En dan al die regeltjes van de Arbo en bedrijfsselfiebescherming werden me te dol. Als ik op moet gaan letten of er link spul in mijn gezichtscrème zit of in m’n lippenstift hoeft ’t van mij niet meer. Vroeger kon je gewoon wat bruine of zwarte schoenpoets gebruiken. Bruine voor als je ingeloot werd als Trappedoelie, dat was die met een vergunning om kinderen te slaan, of gewoon zwarte als Piet, met die zak.

Dus ik ben maar van doelgroep veranderd. Van stoute kinderen naar stoute meisjes is wel een grote stap voor een kindervriend maar een kleine voor een Piet. Een vervolgcursus knijpen is het enige wat ik heb moeten doen om een bordje ‘masseur’ op de deur te plakken. Gelukkig had ik al enige ervaring met het knijpen in kinderwangetjes dus ik had het snel onder de knie.Want tussen kinderwangetjes en meisjesbillen zit weinig verschil. Ja, misschien het gewicht.

Kortom, zei Piet, en zette zijn bierglas neer. Voor het eerst zag ik dat er geen vuurrode lippen op stonden waar ik altijd die plaatsvervangende schaamte van kreeg omdat de kroegbaas kort van stof iets over flikkers zou gaan schreeuwen. Kortom, herhaalde Piet, ik ben nu tevreden met mijn werk waarbij ik dankbare vrouwen een knijpkuur geef zodat ze een mooie soepele huid zonder puistjes maar met grotere borsten krijgen.