Waarom blijft een vlooi in je oor zo jeuken?
Als ik terug redeneer moet het te maken hebben gehad met de Dodenherdenking, de oorlogsslachtoffers, de Jodenvervolging, Schindlers List.
En met een artikeltje dat ik las op de website van Politically Incorrect waar een filmpje te zien was wat erg deed denken aan filmpjes die in zwart-wit uitvoering over de jaren ’40-’45 in omloop zijn. Maar waarschijnlijk werd de vlooi in mijn oor nog meer gevoed door de duizenden nieuwsberichten die ik zwervend over het internet onder ogen krijg. Waarin te lezen en te zien is hoe een andere cultuur de macht in de wereld aan het overnemen is. Een cultuur waarvan we met onze softe westerse denkbeelden graag het hoofd zouden willen afwenden. Want als je er niet naar kijkt, is ’t er niet. Wat niet weet, dat niet deert. Vergeefs zocht ik naar leuke of op zijn minst positieve berichten of fimpjes over deze cultuur. Maar die bestaan niet.
De vervelende vlooi in mijn oor bromde dat de cultuur van de nazi’s veel weg had van de cultuur waarvan hij de naam niet wenste te noemen. Want de vlooi wist drommels goed dat je nooit iets moet benoemen. Want als je dat doet, dan is ’t er ineens, dan kun je niet meer terug, dan moet je misschien wel iets doen. En dat laatste willen we al helemaal niet. Ja, je kunt op een partij stemmen die voor de vrijheid, maar géén partij is en wat dan? Helpt dat tegen die boze andere cultuur die buiten ons kikkerlandje over atoombommen, miljoenen soldaten en merkwaardige leiders beschikt? En leest men over een paar honderd jaar in de geschiedenisboeken dat de overwinnaars, aan het begin van de 21e eeuw, de wereld hebben gered van miljoenen decadente en moordlustige barbaren? Waarom blijft die vlooi in mijn oor toch zo jeuken?
