We gaan voor de kinderen zorgen

Niet alleen verstandige politici kregen er een sik van maar steeds meer gewone burgers keren de politiek ook de rug toe en gaan voor de kinderen zorgen. Het duurde even omdat de burgerlijke molens nogal tergend langzaam malen maar nu is het gelukkig zover.

Toen onze Dapperen, zoals Kant, Eurlings en Bos het voortouw namen, en de politiek de middelvinger lieten zien, was de beer los. De kranten stonden opeens bol van de lijsten met duizenden namen van afhakers. Iedereen die maar meende iets in de politiek te doen ging voor de kinderen zorgen en zat dus de hele week in een of andere buis van het Weeklaagriool te kijk.

Bij zoiets als Nova is dat nog te overleven omdat je daar dan helemaal alleen zit. Maar bij De Pauw en de Witte Man zit je er altijd samen met mensen die ergens verstand van vinden te hebben en dan lees je toch liever je kinderen een sprookje voor of je kijkt vertederd naar je goudvis.

Nu ben ik er absoluut niet rouwig om en juich het van harte toe als er politici, of figuren die denken dat ze dat zijn, massaal voor hun kinderen, hond, kanarie of potje pindakaas gaan zorgen. Hopelijk worden ze zo snel mogelijk allemaal zo verstandig. Want een oude wijsheid zegt; één dag zonder politici brengt de samenleving 25 jaar dichterbij.

En dat is met een schok ook duidelijk geworden bij de gewone huis tuin en keukenburger. Miljoenen politieke verslaafden zijn nu aan het afkicken. Ze kijken alleen nog maar naar de reclameblokken en schakelen onmiddellijk als ze weer van die praatpoppetjes zien het geluid uit en gaan koffie zetten of een punt op de keukentafel.

Woorden die ook maar iets met politiek van doen hebben staan in de spamfilters of worden door de zoekmachines geblokkeerd. Twitteraars unfollowen met duizenden tegelijk @Femke en zelfs @Geert. Verzoeken aan Google© om in navolging van hun afmars uit China ook Nederland te willen verlaten worden aldaar een beetje verslagen in behandeling genomen. Bij de kapper staan al bordjes met de mededeling dat het scheermes of de schaar volautomatisch zal uitglijden als er over politiek of godsdienst wordt gepraat.

In plaats van verhitte discussies te voeren over de politiek wordt er op het werk uitsluitend nog gepraat over de opvoeding van de kinderen. Over hoe leuk dat allemaal wel niet is en wat de goudvis gisteren allemaal wel niet gedaan heeft. Ontpolitiekte huisschilders hoor je weer grappen maken over de Kleurenleer van Goethe.

Vaders die plotseling bergen tijd over hebben helpen hun kinderen met het huiswerk. Vrouwen hangen weer bij elkaar over de schutting en praten enthousiast over de aanbiedingen bij de Aldi of over hun minnaar. Maar ook wordt er over en weer hulp geboden bij opvoedkundige problemen zoals wat je moet doen als je kind een tasjesrover is.

De wereld ziet er weer zonnig uit. Nederland is over een paar weken volledig ontpolitiekt. Mannen, vrouwen en kinderen dragen een fleurige hoofddoek op de kop en niemand vraagt zich nog af of dat wel politiek correct is. Voormalige tasjesliefhebbers helpen oude vrouwtjes over de straat en dragen de boodschappen de trap op om ze vervolgens in de kastjes op te bergen. De boodschappen dus en niet die oude vrouwtjes.

Omdat de ex-verslaafden nu niet meer nachtenlang al die televisiereclamedebatten over wel of niet oorlogvoeren en dat soort nutteloos gezwam moeten volgen komen ze weer fris en uitgeslapen op hun werk. De ingedutte relaties worden weer poelen van plezier en de nieuwe keukentafels zijn hierdoor niet aan te slepen. Er zijn natuurlijk hier en daar wat krijsende kinderen die het niet eens zijn met al die plotselinge aandacht en opvoederij maar een kleinigheidje hou je toch.