Ze moeten vragen, vragen, altijd weer vragen….

Kinderen kunnen de meest merkwaardige vragen stellen en terecht, want daar leren ze van. Dus we zoeken graag de antwoorden op al die vragen want tenslotte zijn het maar kinderen. Vaak is ’t slechts een kwestie van even googelen. Maar het wordt anders als diezelfde kinderen telkens opnieuw dezelfde vragen gaan stellen waarop we al een paar keer het antwoord hebben gegeven.
Dan vraag je je toch af of er iets met het geheugen van het kind aan de hand is. Of weten ze de antwoorden donders goed, maar willen die kinderen gewoon wat te etteren hebben om de antwoordenweters over de zeik te helpen? Zodat de arme bevraagde uit pure wanhoop over zoveel onbenul maar met het hoofd gaat schudden en hopen ze dan dat die kop er af valt door al dat geschud? Zouden die kinderen mogelijk een flinke haat koesteren tegen sommige verheven allesweters? Ja, kinderen kunnen heel erg wreed zijn, en terecht!

Als echter de kleuters uit de door ons gekozen mafketelfabriek telkens maar weer reeds beantwoorde vragen blijven stellen, of vragen die te dol zijn om te beantwoorden, vinden we dat heel gewoon. En het mag ook best wat kosten, die vragenstellerij, want een beetje vraag kost ter beantwoording al gauw een paar duizend euri’s per stuk dus waar heb je het over. Want over geld spreek je niet, dat heb je gewoon, en als je het niet hebt dan krijg je het wel dus dan heb je het ook. Hoe dan ook, geld speelt geen rol en wat het ook mag kosten, we hebben het recht om de meest idiote vragen te stellen en dus doen we dat ook. Want er zou maar eens een Partij zijn die méér vragen stelt dan jij! Zo is er al een tijdje een wedstrijd gaande tussen de SP, wereldkampioen vreemde vragensteller, en de Partij van Marianne. Misschien hopen de vreemde vragenstellers dat de koppen van de, tot antwoorden verplichte, handpopjes er door hun acties ook af zullen rollen.

Om een indruk te krijgen over de vragen die onze parlementarische kids zo allemaal stellen om de vragenbeantwoordersindustrie aan het werk te houden staat er een overzicht op de website ikregeer.nl. De meeste vragen worden gesteld naar aanleiding van een bericht in de media of op webblogs zoals hier. Veel van die vragen hebben betrekking op wetgeving in soevereine staten, die niemand buiten dat land iets aan gaat zoals hier. Als een vraag eenmaal beantwoordt is wordt het geheel in het archief gegooid en kennelijk vergeten want je hoort er vervolgens niks meer over. Maar ze zijn er wel heel erg druk mee natuurlijk dat surfen over het internet op zoek naar vragen. Nee, voor het vertegenwoordigen van het volk, het samenwerken en bedenken van oplossingen voor de crisis of het echt controleren van het kabinet hebben ze jammer genoeg geen tijd. Ze moeten vragen, vragen, altijd weer vragen!