Ze wassen de breinen

Niks aan de hand, zei het oude schaap tegen de rest, die onrustig werd toen er een grote vrachtwagen de wei op kwam rijden. Niks aan de hand, dat doen ze iedere maand, ze wassen de breinen. Nou, zei een van de andere schapen, ik vind het maar niks, elke keer als ze geweest zijn weet ik niet meer of ik nog wel dezelfde mening heb die ik daarvoor ook had. Maakt niet uit, zei het oude schaap, want bij het wassen wordt gelijk even je mening hersteld, dat is voor de vrijheid of zoiets dus daar heb je dan mooi geen last meer van.

Monsterachtige witte en blauwe wezens rolden slangen uit de vrachtwagen en begonnen daarmee de breinen van de schapen te wassen. De slang werd bij een schaap in het ene oor gezet, ze drukten op een knop en binnen een paar seconden kwam er uit het andere oor een heldere smurrie, de restanten van de eens zo waardevolle mening. Het gebreinwaste schaap schudde even met de kop en ging maar weer verder met het zappen van het ene stukje gras naar het andere.